Radionica integracije, Beograd
Autorka: Mira Furlan
Režija: Miki Manojlović
Scenograf: Darko Nedeljković
Kostimografija: Jelisaveta Tatić
Jezik i scenski govor: Bogdan Diklić
Izvršni producent: Vladimir Dekić
Dizajn zvuka: Zoran Jerković
Majstor svjetla: Svetislav Calić
Igraju: Anita Mančić, Jasna Đuričić, Miki Manojlović, Jovana Gavrilović
O predstavi
„Pozorišni komad Mire Furlan Dok nas smrt ne razdvoji je porodična drama čiji su sadržaj i forma na visini najboljih dramskih pisaca dvadesetog veka i početka novog milenija. Četiri lica našeg pisca: Blanka, Ljubić, Mina i Martin su 
stvoreni spisateljskim talentom oslobođenim od svega poznatog u dramskoj literaturi. Četiri lica su jedini mogući učesnici u Mirinoj drami. U njoj ne može imati svoje mesto još neko osim njih četvoro. U savremenoj, velikoj drami je uvek tako, ni lice više ni lice manje. Kosmička misterija o najvećoj tajni uzroka Sveta – ljubavi i nestajanja dostojno pameti i talentu svih nas je istraživana tokom procesa proba. Nije prigodna, formalna moja zahvalnost izuzetnim glumicama Jasnom, Anitom i malom – velikom Jovanom sa kojima sam imao čast da ljubav i nestajanje osvajam kroz uzbudljiv proces stvaranja ove predstave od dana kada sam Mirin komad pročitao do večerašnjeg susreta sa publikom. Zahvalnost je iskrena a sreća velika. Pozorište kao naša predstava ne može biti čarobno bez čarobnjaka koje sam tokom ovog procesa upoznao“.
Miki Manojlović, reditelj
Riječ autorke
„Život ima tu nezgodnu osobinu da voli udariti, obično onda kad se tome najmanje nadamo. Čovjek se toliko navikne na udarce da najčešće ne uspijeva prepoznati poklon koji mu, rijetko i bez najave ponekad padne u krilo. Ja ovaj 
poklon prepoznajem i znam njegovu, za mene neprocjenjivu vrijednost. Poklon stiže od glumca i čovjeka koji u mom životu ima izuzetno mjesto i čiji mi je rad svojom dubinom i posvećenošću uvijek bio i uzor i inspiracija. Ponosna sam i počašćena time da je upravo taj čovjek prepoznao ovaj tekst i odlučio mu podariti život. Hvala, dragi Miki. Zahvalna sam i briljantnim glumicama Aniti, Jasni i Jovani, kao i ostalim suradnicima Jelisaveti, Darku, Zoranu, Miroslavu, Vladi i mom prijatelju Diku, koji su tako velikodušno poklonili svoje vrijeme i svoj talent ovom projektu. Kad sam u zimu 1991. odlazila iz ove i one zemlje, stiglo mi je pismo anonimnog Beograđanina u kojem je dotični izrazio nadu u moj povratak u kazalište ovog grada. Pa evo me, tu sam. Sama ta činjenica je neka vrsta pobjede. U to ime: živjeli!“
Mira Furlan, autorka
Riječ kritke
„Dok nas smrt ne razdvoji Mire Furlan je istinito ispletena porodična drama koja se dešava sedamdesetih godina u jednom zagrebačkom stanu, između četiri lika. Osovinu radnje grade dve bolesne žene, Ljubić i njena ćerka Blanka, 
prikovane za krevet i bez mogućnosti da vide jedna drugu. U događaje su uključeni i Blankin prečesto odsutni suprug Martin, kao i njihova ćerka Mina, a ta glavna porodična nit drame aktivira teme suočavanja sa bolešću i propadanjem tela, krivice i preljube, paljenja nade kroz sećanja. Ova porodično-lična pitanja prepliću se sa društveno-političkom materijom – Furlanova otvara i teme tragičnih posledica naših istorijskih zabluda, političke isključivosti i zaslepljujuće moći ideologija. Ukratko, „Dok nas smrt ne razdvoji” je snažna drama suočavanja sa mnoštvom pocepanih iluzija, komad o neminovnosti prihvatanja teskoba življenja, sa punom svešću o bezgraničnosti patnji koje život ume da servira“.
Ana Tasić, Politika
„Mira Furlan kao da je odrala kožu koja kod Čehova prekriva i u slutnju pretvara pulsiranje patnje, i fizičke i patnje duše, kao osnove života. Imam čudan utisak da smo predstavu gledali „unazad“, jer Čehov je zapravo pravi početak ove predstave.Ova predstava je bitna za ovaj pozorišni trenutak, između ostalog, i zbog svoje skromnosti i samo prividne jednostavnosti. Sve je maksimalno svedeno i dobrovoljno, puna srca, „žrtvovano“ zajedničkom cilju…Samo zato izgleda kao da je bilo lako jednom predstavom ostvariti veliki povratak na scenu i glume i glumaca, i kvalitetnog teksta, i života i publike za koju je „Dok nas smrt ne razdvoji“ pre svega povratak nade i vere u moć pozorišta“.
Miljenko Dereta, Danas
O reditelju
Predrag Miki Manojlović je rođen 1950. godine u Beogradu u porodici glumaca Ivana i Zore Manojlović. Po završenoj gimnaziji upisuje se i sa najvišom ocjenom diplomira na odsjeku glume na Akademiji za Pozorište, Film, Radio i Televiziju u klasi Miljenka Maričića. Svojom prvom ulogom 1970. godine pokazuje poseban dar, pa u beogradskim pozorištima igra u različitim teatarskim sadržajima i formama. Veoma mlad postaje jedan od vodećih glumaca 
tadašnje Jugoslavije. Od tada do danas ostvario je više desetina glavnih uloga u pozorištu – od klasičnog repertoara do savremenih djela i eksperimentalnih procesa u najboljim teatrima. Na filmu je odigrao šezdeset i sedam uloga. Na televiziji je ostvario kreacije u nekoliko nezaboravnih serija. Višestruki je nosilac najviših profesionalnih i društvenih priznanja bivše Jugoslavije i današnje Srbije za domete u pozorištu, filmu i više međunarodnih priznanja. Dvostruki je dobitnik Nagrade grada Beograda za pozorišnu umetnost, kao i Zlatne arene za ostvarenja na filmu, a dobio je i dvije Nagrade za životno delo na filmu i u pozorištu. Igrao je i na brojnim pozorišnim scenama u Evropi. Vladanje francuskim, engleskim i italijanskim jezikom mu je pomoglo u snimanju filmova i na bugarskom, španskom, makedonskom i romskom jeziku, na svim kontinentima osim Australije. Pored domaćih vrhunskih umjetnika, Miki je stvarao i sa nekim od najvećih stranih reditelja i glumaca današnjice. Evropska filmska akademija ga je 2007. godine nominovala za najboljeg glumca Evrope. Iste godine postaje i član Akademije, a počasni je doktor Univerziteta Audiovizuelnih Umetnosti Pariz – Skoplje – Njujork. Glasanjem publike i profesionalaca 2012. godine, na IMDB-u, najprestižnijem svjetskom filmskom profesionalnom internet sajtu, izabran je za najboljeg filmskog glumca ex-Jugoslavije svih vremena. Raznovrsnošću svojih uloga Miki Manojlović zauzima jedno od vodećih mjesta evropskog pozorišta i filma. Svojim dobrotvornim radom i kroz beogradsku “Radionicu Integracije” uporno ukazuje na značaj svijesti o društvenoj odgovornosti i rada na integrisanju marginalizovanih grupa i pojedinaca u zemlji i na taj način, ne samo javnom riječju i svojim profesionalnim radom, doprinosi inkluzivnim procesima i povezivanju Srbije sa regionom i Evropom. Režirao je, do sada, dvije drame „Dok nas smrt ne razdvoji“ i „Romeo i Julija“.
O autorki
Mira Furlan je hrvatska glumica rođena u Zagrebu 1955. godine. Diplomirala je na Akademiji za kazalište i film, nakon čega ostvarila nekoliko pozorišnih uloga za koje je bila i nagrađena. Igrala je u mnogim filmovima i serijama jugoslovenske produkcije, a uspjela je ostvariti i inostranu karijeru, glumeći u popularnim američkim serijama „Vavilon 5“ i „Izgubljeni“. Kao članica Hrvatskog narodnog kazališta igrala je u filmu Emira Kusturice iz 1985. godine „Otac na službenom putu“, koji je osvojio Zlatnu palmu na Kanskom filmskom festivalu. Još neke od uloga koje je ostvarila su one u filmovima i serijama: „Kiklop“, „U raljama života“, „Za sreću je potrebno troje“, „Lepota poroka“; „Turneja“, „Vratiće se rode“ i mnoge druge. Trenutno živi i radi u Sjedinjenim Američkim Državama.