- Izložba se organizuje u saradnji sa Narodnim muzejom Crne Gore. Autori postavke su istoričarke umjetnosti Ljiljana Karadžić i Snežana Ivović, kao i selektor likovnog programa Barskog ljetopisa, Milun Lutovac.
- Postavka: 05.07 – 26.07, Dvorska sala
Petar Lubarda, rođen 1907. godine u Ljubotinju, jedan od najvećih jugoslovenskih slikara XX vijeka. Osnovnu školu je pohađao u Ljubotinju, Cetinju i Herceg Novom, a gimnaziju u Herceg Novom, Šibeniku, Sinju i Nikšiću gdje počinje da slika. Studije slikarstva započeo je u Beogradu 1925. godine u Umetničkoj školi, a nastavio u Parizu (1926) na Académie des Beaux Arts. U Crnu Goru se vratio 1932. godine. U Parizu je drugi put boravio od 1938. do 1940. godine.
Prvu samostalnu izložbu imao je 1925. u Nikšiću, a potom 1927. i 1929. u Parizu i Rimu. Od 1927. godine učestvovao je na mnogobrojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Lubarda je bio član Srpske akademije nauka i umetnosti (dopisni član od 1959, a redovni od 1961. godine) i Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti, kao i Društva srpskih umetnika Lada od 1938, Grupe Samostalni od 1951, kao i član ULUS-a, ULUCG-a i SULUJ-a.
Ratne godine, od 1941. do 1944. proveo je u zarobljeništvu, u logorima u Njemačkoj i Italiji. Njegovog oca, kraljevskog oficira, strijeljali su komunisti, što je godinama “bacalo sjenku” na njegovu umjetničku karijeru. Od 1945. godine radio je kao profesor na Likovnoj akademiji u Beogradu. Godine 1946. odlazi na Cetinje gdje učestvuje u formiranju prvih stručnih likovnih institucija u Crnoj Gori: otvara se Umjetnička škola na Cetinju u koji je bio predavač i direktor. Škola se 1947/48. premješta u Herceg Novi. U Beograd odlazi 1950. godine gdje ostaje da živi i stvara do kraja života. Svoju slikarsku zaostavštinu poklanja upravo gradu Beogradu.
Godine 1997. ustanovljeno je priznanje Petar Lubarda koje se dodjeljuje za visoke domete i originalno ostvarenje u likovnoj umjetnosti u Crnoj Gori.
Milo Milunović je rođen na Cetinju 1897. godine. Bio je slikar, likovni kritičar, jedan od osnivača i prvih nastavnika Akademije likovnih umetnosti u Beogradu (1937). Školovao se na Cetinju, Monci (1906) i Skadru, (1911), a umjetnost je učio u Firenci (1914 — 1916) i Parizu (1919 — 1922), kada se upoznaje sa Sezanovim stvaralaštvom.
U Beograd je došao 1932. godine. Od 1937. do 1946. radio je kao profesor Akademije likovnih umetnosti. Poslije Drugog svjetskog rata, tačnije, od 1946. do 1948. živio je na Cetinju gdje sa Petrom Lubardom osniva Umjetničku školu u kojoj je ujedno bio i predavač. U Beograd se konačno vratio 1948. godine, gdje ostaje do kraj života. Iste godine mu je dodijeljeno zvanje majstora-slikara kako bi upravljao Državnom majstorskom radionicom likovne umetnosti. Od 1952. do kraja života bio je redovni profesor na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu. Umro je 1967. godine.
Od 1958. godine bio je redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti, a za dopisnog člana Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti u Zagrebu, izabran je 1966. godine. Od 1939. do 1964. godine pisao je likovnu kritiku u Politici, Umetničkom pregledu, Književnim novinama i dr.
Radovi Mila Milunovića bili su zastuplјeni na svim važnijim predstavlјanjima jugoslovenske umjetnosti u svijetu (Pariz, Rim, Venecija, Milano, Atina, Ankara, Lion, Marsej, Tokio, London, Brisel, Bombaj, Stokholm, Moskva, Berlin…).
Dobitnik je mnogih domaćih i međunarodnih priznanja, među kojima su : Orden Sv. Save 5. reda (1930), Orden legije časti (1937), Državna nagrada vlade FNRJ za mozaik u Jugoslovenskom dramskom pozorištu u Beogradu (1950), Sedmojulska nagrada za životno djelo (1961) i dr.