Crteži Bratislava-Bata Medojevića, njih šezdeset dva, rađeni grafitom, mogu se vidjeti od četvrtka, 13. februara u barskom Dvorcu kralja Nikole, gdje je otvorena prva izložba likovne selekcije ovogodišnjeg izdanja Zimske scene „Ljetopisa“. Postavka koja nosi naziv „Psihodinamika portreta“ biće dostupna publici u narednih mjesec dana.
Odabrani crteži za ovu ekspoziciju pripadaju trećem kvartalu sveobuhvatnog, višegodišnjeg ciklusa crteža „Saros“ u kojem posebno dolazi do izražaja analitičnost ovog crnogorskog umjetnika koji je do sada imao 16 samostalnih izložbi u Crnoj Gori i regionu. Ipak, sa posebnim zadovoljstvom je istakao činjenicu da svoje radove predstavlja publici na „Ljetopisu“.
„Crteže koje večeras izlažem večeras nisam do sada predstavljao i veoma mi je drago što se to dešava ovdje, pred barskom publikom, za koju smatram da je iznad prosjeka u odnosu na ostale crnogorske gradove. Ovo je treći put da se susrećem sa njom i svakog puta sam se kući vratio sa pozitivnim utiscima. Osim toga, posebno je zadovoljstvo sarađivati i sa ovakvim organizatorima što je rezultiralo izložbom na koju sam jako ponosan “, rekao je Medojević.
Čitav umjetnikov opus, kako je istakla dr Anastazija Miranović, selektorka likovnog programa „Ljetopisa“, predstavlja svojevrsni, nedovršeni eksperiment – eksperiment u trajanju, jer se Medojević bavi licem svijeta – onog vidljivog, koji nas okružuje, ali još više onim nevidljivim, zatamnjenim u dubinama bića, stvari i pojava.
Permanentne i kontinuirane promjene koje su u fokusu Medojevićevog interesovanja iznjedrile su, u okviru ciklusa „Saros“, preko šest hiljada i petsto crteža, a prema autorovim riječima interesovanje za iste proističe iz njegovog viđenja portreta.
„Portret je najsloženije od svega što jedan umjetnik može pružiti jer, pored oblika, sadrži i psihologiju koju treba izraziti i izvući na površinu. Moj cilj je da idem za tragom tog mentalnog sklopa i da kroz ciklus prikažem što veću raznolikost i različitost koja se prepoznaje na portretu“, zaključio je autor.
Za Medojevića slikarstvo predstavlja kontinuirani istraživački proces u kojem pronalazi vlastitu tehnologiju slikanja kojom, pored „Sarosa“, stvara i druge cikluse („Terra“, „Eros i Gea“, „Terra Municipium“, „Terra-Poliptihon“ I I II ). Uravnotežene kompozicione cjeline, prigušenih, zemljanih tonova, ponekad reljefne fakture, simboličkog prosedea, odišu samosvjesnim osjećajem stvarnosti, ali i vremena prošlih, koje umjetnik posvećenički istražuje dolazeći do novih saznanja. Podjednako značajnim se čine formalno-likovne i značenjsko- simboličke karakteristike djela, kojima kroz višegodišnje cikluse opservira određenu problematiku.