Orkanski visovi (engl. Wuthering Heights) prvi je i jedini roman engleske književnice Emili Bronte. Smatra se remek djelom engleske i svjetske književnosti i jednom od najljepših ljubavnih priča svih vremena. Ipak, kada je objavljen 1848. godine, naišao je na podijeljena mišljena kritičke javnosti. Viktorijanski kritičari su, recimo, bili šokirani prikazom onovremenog viktorijanskog društva i brutalnošću priče o ljubavi Ketrin Ernšo i Hitklifa, osveti, tajnama, unutarnjim previranjima ljudskog bića i najukorjenjenijim parotivurječnostima sudbine čovjeka. Jedan od njih svojevremeno je napisao da ova knjiga nije preporučljiva za dame, i da zamišlja autora kao grubog mornara kome su strani dobri i lijepi maniri. Tek kasnije, ovaj roman dobija slavu engleskog klasika. 
Emili Bronte (1818-1848), koja je Orkanske visove objavila pod pseudonimom Elis Bel, rođena je u porodici seoskog sveštenika. Najveći dio svog života provela je u Havortu, u surovim jorkširskim krajevima, bez majke koja je umrla u njenom ranom djetinjstvu od tuberkuloze. Izgubila je i dvije sestre, a brat za koga se u ranoj mladosti smatralo da je najtalentovaniji u porodici, završio je kao alkoholičar. Ipak, Emili je sa sestrama Šarlot i En 1846. godine objavila zajedničku zbirku pjesama. Godinu dana kasnije, sve tri su objavile i prve romane: Šarlot Džejn Ejr, Emili Orkanske visove, a En Agnes Grej. Kao i Emili, i one su pisale i objavljivale skrivene iza muških imena. Dok je Šarlot jedina sestra koja je za života doživjela uspjeh i slavu, Emili se brinula o bratu koji se razbolio od tuberkuloze. Biografi su zabilježili da se na njegovoj sahrani i sama razboljela, te kasnije umrla od iste bolesti.
O “Orkanskim visovima” govore:
Marija Petrović Martinović po zanimanju je profesorka engleskog jezika. Rođena je u Podgorici 1984. Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Baru. 2002. godine upisuje se na Odsjek za engleski jezik i književnost na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gdje je diplomirala 2006. godine. Magistrirala je na istom Fakultetu 2010. Radi kao nastavnica engleskog jezika u Baru.
Maja Simović je rođena u Baru 1990. godine. Završila je srpski jezik i južnoslovenske književnosti na Filozofskom fakultetu u Nikšiću. Učestvovala je na raznim književnim promocijama i tribinama. Magistrand je na Filološkom fakultetu u Nikšiću, smjer Nauka o književnosti. Trenutno je zaposlena u OŠ Jugoslavija u Baru.
Stela Mišković, dramska spisateljica “Orkanskih visova”, završila je Fakultet dramskih umjetnosti na Cetinju 2012. godine, odsjek dramaturgija i scenario, gdje je nagrađena za najboljeg studenta fakulteta Dramskih umjetnosti od stane Biroa za Naučnu, Obrazovnu, Kulturnu i Tehničku saradnju Crne Gore. Potpisuje dramaturgiju predstava Očevi su grad(ili) (CNP), Žene koje čiste (CNP), Povratak (CNP), Peti Park (Bitef Teatar), Dunjaluk (Bitef teatar), Čuvari tvog poštenja (Gradsko pozorište Podgorica). Potpisuje autorsku adaptaciju teksta Emilija Karbaljida Ruža sa dva mirisa (NVO „Or“) i adaptaciju romana Let iznad kukavičjeg gnijezda (Zetski dom). Bila je asistent dramaturga na predstavama Jaja (CNP) i Ribarske svađe (CNP). Potpisuje scenarije za TV dramu Vjeridba (RTCG), dokumentarni film Podgorica – Mirkova Varoš, kratke igrane filmove High art i Film u boji.
2016. godine pobijedila je na konkursu RTS-a sa scenariom za dječiju emisiju Sve(t) je bajka. Koautorka je scenarija dugometražnog filma Uteg (Hrvatska). Bila je saradnica na scenariju za kratke igrane fimove Mali Nindža i Anđeli i Kamioni.
Od 2013. godine je koordinatorka tima kritike na teatarskom internacionalnom festivalu MESS, Sarajevo. Zajedno sa pet dramaturga, pod mentorstvom Ljubomira Đurkovića vodi radionice kreativnog pisanja Jedan Čin pod pokroviteljstvom EU Colective Plays.