Aleksej Ljubimov, koga smatraju za jednog od najoriginalnijih i najistaknutijih pijanista današnjice, nastupiće na Večernjoj sceni Ljetopisa, u subotu 29. jula u Dvorcu kralja Nikole, čime se nastavlja serija nastupa velikana svjetske savremene klasične muzike u Baru. Početak koncerta zakazan je za 22h.
Program:
- V. A. Mocart – Sonata D-Dur, KV 311:
Allegro con spirito
Andante con espressione
Rondo. Allegro - F. Šopen – Barkarola op. 60.
- F. Šopen – Balada br. 4 f-mol, op. 52.
- K. Debisi – 6 Preludijuma Knjiga 1:
Danseuse ds Delphes
Le vent dans la plaine
“Les sons et les parfums tournent dans l’air du soir”
La serenade interrompue
La Cathedrale engloutie
Ce qu’a vu le vent d’Ouest
Njegov bogati repertoar u kombinaciji sa posvećenošću, muzičkim principima i moralom čini ga značajnim izuzetkom na današnjoj muzičkoj sceni. Kao student Moskovskog konzervatorijuma u klasi profesora Hajnriha Neihauza, Ljubimov je u ranoj mladosti razvio strast ka izvođenju barokne muzike na tradicionalnim instrumentima i ka kompozitorima dvadesetog vijeka od Šonberga, Stokhauzena, Buleza, Ivea i Ligetija, pa do njegovih savremenika Gubaiduline i Parta. Skrenuo je pažnju na sebe svojim uvjerljivim interpretacijama modernih djela, a 1968. godine izveo je po prvi put u Moskvi djela Džona Kejdža i Terija Rajlija.
Premijerno je u Rusiji izveo mnoga djela XX vijeka pa je samim tim bio kritikovan od strane sovjetskih vlasti zbog svoje privrženosti ka muzici Zapada i dobio zabranu izlaska iz Sovjetskog saveza nekoliko godina. Ljubimov se tada skoncentrisao na rad na originalnim instrumentima iz XVI i XVII vijeka i osnovao Moskovski barokni kvartet i Moskovsku kamernu akademiju, kao i avangardni muzički festival Alternativa (1988). Nastavlja da izvodi i „staru“ i „novu“ muziku, a takođe snima klasični i romantični repertoar XVIII i XIX vijeka. Politička situacija se smirila tokom osamdesetih godine, te se Ljubimov ubrzo nakon toga svrstao u red najboljih internacionalnih pijanista i nastupao po Evropi, Sjevernoj Americi i Japanu. Debitovao je u SAD-u 1991. godine kao solista u Njujorku. Zatim je nastupao sa Filharmonijom Los Anđelesa, sa Filharmonijama Helsinkija, Izraela, Minhena i Sankt Peterburga, Kraljevskom filharmonijom u Londonu, sa Nacionalnim orkestrom Rusije, Filharmonijskim orkestrom radija Francuske,Simfonijskim orkestrom iz Berlina i Simfonijskim orkestrom iz Toronta. Nastupao je sa najznačajnijim svjetskim dirigentima kao što su Aškenazi, Jarvi, Kondrašin, Hogvud, Makeras, Nagano, Norington, Pletnev, Saraste, Salonen, Janovski i Tortelije.
Aleksej Ljubimov ostvario je nezaboravne nastupe sa Orkestrom Doba Prosvijećenosti, Bečkom akademijom i Vokalnim kolegijumom Genta. Njegovi renomirani partneri u kamernom muziciranju su: A. Štajer, N. Gutman, P. Šrejer, H. Šif, K. Tezlaf, G. Kremer, I. Monigeti i V. Kujiken. U skorijim sezonama Ljubimov je odsvirao brojne solo recitale i koncerte sa Simfonijskim orkestrom iz Birmingema, Nacionalnim orkestrom iz Rusije i u velikoj bečkoj sali Muzikverein sa austrijskim Tonkunstler orkestrom. Čuvena je njegova turneja u okviru koje je interperetirao klavirske koncerte V.A. Mocarta sa orkestrima: Hajdn Simfonijeta, Švajcarsko-italijanskim orkestrom sa dirigentom Robertom Kingom, zatim klavirske koncerte J. Hajdna sa Kamernim orkestrom iz Salcburga i dirigentom Ser Rodžerom Noringtonom u Njujorku, i Partovu Lamentatu sa Bečkim simfonijskim orkestrom sa dirigentom A. Borejkom. Izveo je Skrjabinovog Prometeja na Salcburškom festivalu u Kopenhagenu 2010. godine kada je i odsvirao solističke recitale u Briselu, Utrehtu, Budimpešti, Lilu, Londonu, Los Anđelesu i Njujorku. 2011. godine nastupio je sa Festivalskim orkestrom iz Budimpešte i dirigentom I. Fišerom. Ljubimovi brojni studijski snimci uključuju i klavirski duo sa A. Štajerom i često nagrađivani komplet snimaka Mocartovih klavirskih sonata. Njegove brojne snimke producirale su izdavačke kuće Melodia, Erato, BIS, Sony, ECM i Harmonia Mundi labels. Posljednjih petnaest godina snima za izdavačku kuću ECM repertoar Lista, Glinke i muziku XX vijeka.