Narodno pozorište Sombor: „SUMNJIVO LICE“, režija: Jagoš Marković

Narodno pozorište Sombor

Branislav Nušić

„SUMNJIVO LICE“

Adaptacija i režija: Jagoš Marković

Kostimografija: Božana Jovanović
Scenografija: Jagoš Marković
Izbor muzike: Jagoš Marković
Lektor: dr Ljiljana Mrkić Popović
Maska: Nijaz Memiš

Muzičari: „Dunavski biseri“, Apatin

Igraju: Saša Torlaković, Biljana Keskenović, Danica Grubački, Radoje Čupić, Srđan Aleksić, David Tasić Daf, Pero Stojančević, Aleksandar Ristoski, Zdravko Panić, Živorad Ilić, Ninoslav Đorđević, Mihajlo Nestorović, Dragana Šuša, Vladimir Broćilović i Nemanja Bakić.

Trajanje: oko 100 minuta

O predstavi:

Poznata komedija našeg čuvenog komediografa koja govori o nama, našem mentalitetu; tematski aktuelna i dan danas. Glavna tema komada je korumpirana i nesposobna vlast koja traži sumnjivo lice, a sporedna je sukob roditelja i djece. Jerotije, neuk i niskog morala sreski kapetan, želi da uhvati sumnjivo lice i da na taj način napreduje u svojoj karijeri. Deformisan otvaranjem i dešifrovanjem raznih tajnih državnih i privatnih spisa, Jerotije zajedno sa svojom ženom Anđom čita ćerkino ljubavno pismo od izvjesnog Đoke. Prekida ih činovnik Vića koga Jerotije smatra idealnim kandidatom za muža njegove ćerke. Vića donosi pismo iz Ministarstva u kom, kada su uspjeli da ga dešifruju, saznaju da će u njihov srez doći sumnjivo lice, za kojeg se samo zna da je mlad i da sa sobom nosi revolucionarne antidinastičke spise i pisma. Poslije detaljno razrađenog plana i napada na hotel „Evropa“, zajedno sa svojim podređenima Jerotije hapsi Đoku misleći da je baš on to „sumnjivo lice“.

Riječ kritike: 

„…U „Sumnjivom licu“ somborskog pozorišta se, naime, ispostavilo da je Markovićeva poetika do te mere u stanju da supsumira različite stilske poetike da se Nušićev tekst bez problema uklopio u nju ili, ako stvar okrenemo drugačije, Nušićeve replike su bez problema funkcionisale u komadu koji je „ispisao“ Jagoš Marković. Konkretno govoreći, predstava „Sumnjivo lice“ je realizovana na prvi pogled oprečnim rešenjima. S jedne strane, u pitanju je potpuno preinačavanje Nušića na koga smo navikli. Postavljanjem težišta predstave u gogoljevskom načinu pripovedanja i insistirajući na ruralnim crtama karaktera glavnih junaka koje će pritom smestiti u (scenske) okvire domaćeg tužnog hora, parafrazu antičkog, ispostavilo se da je Nušić zapravo nadrealista. Priča o tužnom liku Jerotija, njegovoj porodici i stradanju kome će biti izložen zaljubljeni Vića, zapravo je nadrealna pripovest o našoj nadrealnoj stvarnosti. S druge strane, bukvalna karikaturalnost glavnog junaka Jerotija, koga je Saša Torlaković odigrao potpuno u skladu sa rediteljevom intonacijom uvećavajući njegove osobine do paroksizma, zatim pomeranja Anđinog lika (Biljana Keskenović) u istom smeru, pri čemu je njena priroda definisana kako spoljašnjim elementima, tako, usmeravanjem njenog lika u pravcu realizacije osnovnog komičarskog prosedea uz pomoć inscenacije domaćičke logike kao načina kontrole vlasti, predstavlja postupak doslovnog pridržavanja Nušićevog teksta. Značaj ove režije Jagoša Markovića upravo se sastoji u onom delu njegovog stava prema Nušiću koji se može imenovati terminom pravovernosti.“

Darinka Nikolić

O reditelju:

Jagoš Marković (Podgorica, 1966) je jedan od najistaknutijih pozorišnih reditelja u regionu. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Borjane Prodanović i Svetozara Rapajića.

U Narodnom pozorištu u Beogradu, čiji je stalni reditelj od 2008. godine, režira najznačajnije naslove svjetske i domaće klasike: „Učene žene“, „Hasanaginica“, „Gospođa ministarka“, „Pokondirena tikva“, „Dr“, „Antigona“, „Pepeljuga“ (opera) i „Figarova ženidba“ (opera). Po pravilu, njegove predstave su dugovječne, hvaljene i izvode se uvijek pred punom salom.

U drugim teatrima u zemlji i inostranstvu režirao je do sada preko pedeset predstava. Među najznačajnije ubrajaju se: „Romeo i Julija“, „Kate Kapuralica“, „Dekameron dan ranije“ (Narodno pozorište Sombor), „Lukrecija iliti ždero“ (Pozorište na Terazijama), „Skup, „Bogojavljenska noć“, „Tako je ako vam se tako čini“ (JDP), „Porodične priče“, „Gospoda Glembajevi“, „Jesenja sonata“ (Atelje 212), „Galeb“, „Filumena Marturano“ i opera „Karmen“ (HNK Ivana pl. Zajca), „Lukrecija o bimo rekli Požeruh“ (Riječke ljetnje noći), „Učene žene“ (HNK Split), „Čarapa od sto petlji“ (BDP), „Zora na istoku“, „Naši sinovi“, „Svinjski otac“ (Zvezdara teatar), „Hasanaginica“ (Centar za kulturu Tivat), „Tartif“, „Hekuba“… (CNP).

U švedskom kraljevskom pozorištu „Dramaten“ povodom jubileja tog teatra režirao je Strinbergovu „Kraljicu Kristinu“. Poslije raspada Jugoslavije prvi je naš reditelj koji je radio na Dubrovačkim ljetnjim igrama („Romeo i Julija“, 2014).

Reditelj Marković je dobitnik oko pedeset strukovnih, festivalskih i državnih nagrada među kojima su: Nagrada „Bojan Stupica“, Nagrada oslobođenja Beograda, Trinaestojulska nagrada, Nagrada „Mića Popović“, Nagrada za sveukupan doprinos stvaralaštvu Crne Gore, Nagrada grada Beograda, Nagrada grada Podgorice, Sterijina nagrada, nekoliko nagrada „Zlatni ćuran“, „Ardalion“…

U Bugarskoj je održan i festival „Balkan čita Jagoša“ u okviru koga su četiri reditelja radila njegov tekst „Govornica“.