Beogradsko dramsko pozorište i „Beo Art“: „ROMAN O LONDONU“, režija: Ana Đorđević

Beogradsko dramsko pozorište i „Beo Art“

Miloš Crnjanski

„ROMAN O LONDONU“

Režija, dramatizacija i izbor muzike: Ana Đorđević

 Scenografija: Jasmina Holbus

Kostimografija: Adrijana Pajić

Scenski govor: Dijana Marković

Vođa projekta: Srđan Obrenović

Fotografije: Marija Ivanišević

Igraju: Milan Marić, Milica Zarić, Ljubinka Klarić, Milan Čučilović, Ivana Nikolić,Dragiša Milojković, Branko Cvejić i Aleksandar Vučković

O DJELU:

Zasnovan na ličnom iskustvu pisca, „Roman o Londonu“ Miloša Crnjanskog je priča o tegobnom životu emigranata u tuđini. Prati život dvoje izbjeglih Rusa, bračnog para, koji u Londonu u godinama poslije Drugog svjetskog rata, jedva sastavlja kraj sa krajem u nepoznatom, negostoljubivom, stranom gradu… Ima li mjesta sreći u posljeratnom svijetu u kome nema prijatelja, već samo poznanika i prolaznika, u kome je, čak i u gomili, svako sam… Trošni i memljivi londonski stančići i sobičci slika su puste duše emigranata, bračnih parova poput Rjepnina i Nađe, u kojima u tišini i nemaštini, životare uz bolna sjećanja, osjećaje nepripadanja, izgnanosti, neuklopljenosti i strepnje. Kakva je to egzistencija u kojoj vam, osim golog života, nedostaje sve: otadžbina, prijatelji, porodica, pa čak i oni koji su neposredno pored vas?

O PREDSTAVI:

„Iako ne može da se kaže da stvaralaštvo M. Crnjanskog nije bilo prisutno na srpskim scenama u proteklih petnaest godina, sigurno je da, s obzirom na značaj i obim njegovog opusa, niko ne može da tvrdi da ga je bilo previše, pa čak ni dovoljno. Od pozorišnih institucija i umetnika koji se, u estetskom pristupu, prvenstveno oslanjaju na literarna ostvarenja kao polazišnu tačku u radu na predstavama, očekuje se da svoj izbor baziraju na najvišim dometima te literature, a posebno se to odnosi na ona literarna ostvarenja koja dolaze od domaćih autora svetskog nivoa. Među njih, bez sumnje, spada Miloš Crnjanski, za kog je Ivo Andrić izjavio da je „jedini rođeni pisac među nama“.

Naravno, koliko je pojedino literarno delo značajno u direktnoj je vezi sa tim koliko situaciono i tematski ima dodirnih tačaka sa najvažnijim društvenim problemima.. „Roman o Londonu“ nedvosmisleno govori o poziciji emigranta u stranoj sredini, o razlozima za emigraciju, i emotivnoj, duhovnoj i egzistencijalnoj borbi koju vodi sa sobom i sa drugima, osoba naterana na život van svoje zemlje. Dileme i krize koje preživljavaju mnogobrojni naši sunarodnici u emigraciji ne razlikuju se od sudbine Rjepnina i njegove supruge Nađe, glavnih likova u romanu Crnjanskog. Kako je i sam Crnjanski bio emigrant, a „Roman o Londonu“ ima delimično autobiografski osnov, snaga i preciznost s kojim su u njemu izražena stanja su fascinantni. Teško da postoji literarno delo koje nadahnutije govori o životu u stranoj zemlji, o čežnji za sopstvenom, i očajanju usled saznanja da je život u njoj ultimativno nemoguć. Kada se razmišlja o najizraženijim društvenim problemima koji su potresali i potresaju ovu sredinu dve decenije unazad, „Roman o Londonu“ se nameće kao jedno od onih dela koja ih definišu na mnogo različitih načina i nivoa.

Ideja za koju želimo da bude u osnovi svakog elementa predstave, od dramatizacije do njenog vizuelnog dela, i koja će objedinjavati sve njih, i preko njih dejstvovati na publiku je ta da, ma koliko uslovi života bili surovi, razarajući po golu egzistenciju i po duševno zdravlje, čovek može i mora da zadrži dostojanstvo i pravičnost spram sveta u kome živi, i ljubav prema ljudima uopšte, najdaljem koliko i najbližem. To se posebno odnosi na ljubav prema sopstvenoj zemlji, koja ne zavisi od njenog političkog uređenja, a ne znači ni mržnju prema drugim zemljama. Ostati nepokolebljivo objektivan, odmeren, protivan svakom revanšizmu, mržnji i nasilju, u odnosu na svoj narod, ali i druge narode, ostati nepotkupljiv i kada si gladan, ne izdajući ni za jotu uverenja svog srca i logičnog uma, neophodno je da bi život, koji je u svojoj pojavnosti nemilosrdno promenljiv, imao trajni, neuništivi smisao, svoju kičmu, koja je nesalomiva.“

Ana Đorđević, reditelj i autor dramatizacije

O REDITELJU:

Ana Đorđević (1977) je završila pozorišnu i radio-režiju na Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu. Režirala je predstave u Beogradu, Novom Sadu, Skoplju, Podgorici, Subotici, Somboru, Banja Luci, Kruševcu, Vranju, Nišu. Autor je ili ko-autor većeg broja dramatizacija i autorskih tekstova koje je režirala. Dobitnik je više domaćih i regionalnih priznanja.

Značajnije režije: Kiš/Baletić/Đorđević „Red vožnje Andreasa Sama“ (JDP, 2005), Ž. B. Molijer „Don Žuan“ (BITEF teatar, 2005), Đ. Bokačo „Dekameron“ (Večernja scena pozorišta „Boško Buha“, 2006), L. Lazarević „Švabica“ (JDP, 2009), F. M. Dostojevski „Zapisi iz podzemlja“ (JDP, 2010), N. V. Gogolj „Ženidba“ (NP Sombor, 2010), Petar Mihajlović „Radnička hronika“ (NP Republike Srpske, Banja Luka, 2010), Ana Đorđević „Đakon“ (SNP Novi Sad, 2013), Ana Đorđević „Četrnaesta“ (NP Republike Srpske, Banja Luka, 2013), V. Šekspir „Mnogo vike ni oko čega“ (NP Sombor, 2015), Stojan Srdić „Moje dete“ (BDP, 2016), M. Krleža „U agoniji“ („BeoArt“ i JDP, 2016), N. V. Gogolj „Mrtve duše“ (NP Niš, 2017), Ana Đorđević „Anika i njena vremena“ („BeoArt“ i SNP, 2017), Ana Đorđević „Crne kraljice“ (Drama na mađarskom jeziku, NP Subotica, 2017).