Prvi februarski dan na zimskoj sceni Barskog ljetopisa bio je dinamičan budući da su realizovana dva programa – predstava za djecu i koncert, kojima je zaokružen prvi ciklus programa u 2018. godini. Nakon predstave za omladinu „Kinez“, koju je pratilo više od stotinu barskih srednjoškolaca, salu Dvorca kralja Nikole su osvojili uzbudljivi zvuci džeza u kojima je uživala publika koja je do posljednjeg mjesta ispunila gledalište u želji da čuje premijerno predstavljanje „Beogradskog Dixieland orkestra“ u Baru.
Osmočlani orkestar, jedan od rijetkih džez sastava koji je uspio da uspostavi diskografski i koncertni kontinuitet na našim prostorima, nije iznevjerio očekivanja publike, kojoj su ponudili priliku da iskusi nesvakidašnje putovanje kroz istoriju džeza, osjeti iskrenu emociju, uživa u šarmu svih članova ponaosob, ali i da sama učestvuje i podjednako doprinese muzičkom doživljaju, onako kako to samo džez omogućava publici koja ga sluša. No, sinoćnji koncert bio je utoliko posebniji što se u Dvorcu mogao čuti tradicionalni „New Orleans džez“, odnosno diksilend, koji predstavlja prvu fazu u nastanku džeza. Tako se repertoar orkestra izveden sinoć u Baru, sastojao od kompozicija koje predstavljaju temelje džeza i diksilenda kao žanra, ali i savremenije kompozicije obrađene u tom maniru.
Čudno je da na ovim prostorima to dugo niko nije svirao. U ovom trenutku Dixieland orkestar je jedini te vrste na području celog Balkana. Samim tim, to je umetničko blago naših prostora i veliko nasleđe naših starijih 
kolega. To je nešto što je rukopis osnova džeza. Ono što smo mi pripremili za nekoliko posljednjih godina naših nastupa, što se odnosilo i na večerašnji repertoar u Baru, tiče se velikog jubileja – stogodišnjice džeza, odnosno stogodišnjice izdanja prve gramofonske ploče sa zvukom džeza. Tada je faktički džez i počeo da postoji, objasnio je Vladimir Racković, frontmen i član orkestra od njegovog osnivanja prije punih sedamnaest godina.
„Beogradski Dixieland orkestar“ je za izuzetno kratko vrijeme prerastao u unikatni putujući muzej izvornog džeza i kao takav postao je značajna kulturološka institucija. Od 2011. godine, zvanično je uveden i u zvanične udžbenike za muzičko vaspitanje za 8. razred osnovne škole u Srbiji. Njihovi koncerti su naglašeno edukativni, a to je sasvim u skladu sa uvjerenjem da je džez ne samo muzičko, već opšte kulturološko nasljeđe.
Mi zapravo ne znamo koliko su ti prvi koraci džeza uticali na muziku 20. veka generalno. To je prosto najvažnija kulturološka tvorevina 20. veka i iz nje je izrođeno mnogo toga. Kompletna estetika te epohe je verovatno nešto najbolje i najlepše što se dogodilo u domenu muzike, ali i domenu mode recimo, pa i kulture, dodao je Racković nakon sjajnog koncerta u Baru, kojim su pokušali publici da pruže sve ono najbolje što džez ima, pokušavajući pritom da ostanu dosljedni stilu i težnji da sviraju onako kako to izvode muzičari na trotoaru Nju 
Orleansa.
Orkestar na kraju koncerta nije skrivao zadovoljstvo reakcijom i iskrenošću publike, iskazujući želju da opet budu gosti Crne Gore, poručujući da samo treba da budu pozvani.
U Crnu Goru ćemo uvek doći kada nas neko pozove. Bili smo već u Tivtu, Kotoru i na Cetinju. Mi smo džezeri koji stalno putujemo, pokušavajući da što više sviramo – ne da bismo zaradili nešto mnogo novca, jer džezerski stomaci uvek krče, nikada nismo siti – ali volimo da sviramo i volimo da poklanjamo ljudima ono što je u džezu zaista vredno.
Osim nastupa i koncerata u Srbiji i regionu, orkestar povodom stogodišnjice džeza ima želju i ideju da umjesto CD-a, koji polako gubi svoje mjesto na tržištu, uradi jednu lijepu gramofonsku ploču kao omaž džezu.