Decembarski program zimske scene Ljetopisa nastavlja se u četvrtak, 14. decembra i to likovnim segmentom. Izložbu crnogorskog slikara Aldemara Ibrahimovića, otvoriće u sali Dvorca kralja Nikole, u 19h, dr Anastazija Miranović, istoričarka umjetnosti i selektorka likovnog programa Barskog ljetopisa.
Aldemar Ibrahimović rođen je 1962. godine u Rožajama. Akademiju likovnih umjetnosti završio je u Sarajevu 1986, a postdiplomske studije na Cetinju 2013. godine. Član je ULUCG-a od 1987. i SULU-a. od 2011. godine. Radi kao gostujući profesor na Državnom univerzitetu u Novom Pazaru. Učestvovao je u brojnim kolektivnim izložbama, među kojima su: „Salon Petra Lubarde“, galerija „Miodrag Dado Đurić“ (Crna Gora, 2015), prvi Međunarodni festival umjetnosti „Slavjanski Art festival“ (Francuska, 2010), Pogled na savremenu crnogorsku umjetnost, galerija „Karaš“ (Hrvatska, 2008), izložba crnogorskih umjetnika „Bilježi decenije“, galerija KSCG (Francuska, 2005), treće Bijenale jugoslovenskog pejzaža (Srbija, 2002), Recento crnogorskog slikarstva (Austrija, 2000) i dr. U periodu od 1987. do 2017. godine organizovano je i dvadesetak samostalnih izložbi u Crnoj Gori, ali i u zemljama regiona i Evrope među kojima su: Srbija, Bosna i Hercegovina, Hrvatska, Njemačka, Luksemburg, Francuska i dr. Za svoj rad osvojio je i nekoliko nagrada i priznanja: Nagrada za slikarstvo (Crnogorski likovni salon – Cetinje, 2012), Nagrada „30. septembar“ (Opštinska nagrada – Rožaje, 2000), nagrada ULUCG „Milunović, Stijović, Lubarda“ (1998), nagrada na proljećnom likovnom salonu Kluba likovnih umjetnosti „Sopoćani“ (Srbija, 1996). Živi i stvara u Rožajama.
Riječ kritike
„Aldemarova slika je svojevrstan rožajski ćilim, čistih hromatskih sazvučja, geometrizovanih formi, prelijepih koloritnih tkanja, uravnoteženog odnosa svih gradivnih elemenata. Čovjek je u njoj protagonist radnje, i nije isključivo materijalizacija ljudske figure. Nerijetko arhitektura na Aldemarovim slikama poprima karakteristike ljudskog. Umjetnikove arhitektonske konstrukcije produkt su vlastite „arhitekture uma“, izrastaju iz prirode – čvrsto, stameno, uljuđeno, razuđeno…krovovi, prozori, ograde, obrisi, siluete…čuvaju memoriju rožajske kuće tipične spratne konstrukcije…i s vizura čistih obzorja tvore ličnu arhitekturu samouobličavanja.“
dr Anastazija Miranović
istoričarka umjetnosti i likovna kritičarka