Izložba slika Đeljoša Đokaja

Izložba slika Đeljoša Đokaja

Dvorac kralja Nikole

21.00h

Đeljoš Đokaj/Gjelosh Gjokaj rođen je 25. jula 1933. u selu Milješ, nadomak Tuzi (Crna Gora). Diplomirao je 1963. godine na grafičkom odsjeku, kod profesora Boška Karanovića.

Sa selektivno odabranim umjetnicima predstavljao je jugoslovensku umjetnost na VI mediteranskom bijenalu slikarstva i grafike u Aleksandriji (1966). Izlaže u: Latinskoj Americi, Australiji, Africi, Indiji i Evropi.

Magistrirao je 1966. godine na ALU u Beogradu. Kao scenograf, učestvovao je u realizaciji antologijskog filma Lelejska gora (1968), po istoimenom romanu Mihaila Lalića. Izlagao je na IV i V izložbi jugoslovenske grafike u Zagrebu (1966), kao jedini predstavnik kosovske umjetnosti, a 1968/1969. godine, priređuje izložbe u galeriji Il giorno u Milanu, i u Vićenci, a kasnije i u Rimu. U Italiji je 1977. godine proglašen za najboljeg slikara Italije za tu godinu. Iste godine učestvuje na Rimskom kvadrijenalu sa djelom „Krik“ (Pallata delle Esposizioni), nakon čega je dobio i Trinaestojulsku nagradu u Crnoj Gori.

Iz porodičnih razloga, 1983/84.godine odlazi iz Italije i nastanjuje se u Augzburgu, u Njemačkoj, gdje živi i stvara do kraja života. Kao ugledni umjetnik, međunarodne reputacije, imenovan je za profesora na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju. Na njemu predaje od osnivanja 1988. do 1992. godine. Status istaknutog kulturnog stvaraoca dobio je 2010. godine Odlukom Vlade Crne Gore.

Bio je član Akademije nauka i umjetnosti Kosova, Dukljanske akademije nauka i umjetnosti, Udruženja likovnih umjetnika Crne Gore (od 1981), Udruženja likovnih umjetnika Srbije i Akademije nauka, književnosti i umjetnosti u Palermu.

Njegova djela zastupljena su u mnogim muzejima i galerijama širom svijeta i cijenjena među kolekcionarima.

Umro je 25. septembra 2016. godine u Minhenu. Po sopstvenoj želji sahranjen je u rodnom Milješu.

Irina Subotić (1969)

…Iako privlačna sila, koja Đokaja vuče prema nadrealnom i metaforičkom, ostavlja gotovo neizbrisiv trag, umjetnik se postepeno udaljio od simboličkog i fantastičnog slikarstva i prihvatio neposrednije, življe uticaje savremenih ambijenata koji ga okružuju. Ovu intimnu promjenu odnosa prema svijetu ispratila je i promjena umjetničkog jezika, čija je posljedica pročišćavanje izražaja, brisanje detalja, formalna sinteza površina i upotreba strožeg spektra boja…

Dario Mikaki (1977)

…Maštoviti lirik, koji ne može da zaboravi, obuzet nasiljem sadašnjosti, Đeljoš Đokaj vodi, po pepelom posutoj mediteranskoj zemlji, modro olovne boje, ranjene i bolom skrhane likove koji su teškom ljudskom žrtvom platili svoju humanost…

Olga Perović (1985, 1986)

…Ulja, Đeljoša Đokaja, rađena su zanatski virtuozno. Neobična simbolika likovnih objekata naglašena je preciznim potezom i strogom kompozicijom, bez ijednog suvišnog detalja, u savršenom skladu sa jednim hladnim, metaliziranim koloritom, što podsjeća na mjesečevu atmosferu. Spajajući ljudsko tijelo, vanredno oblikovano, sa čovjekolikim konstrukcijama od simbola jednog mehaniziranog svijeta koji rasipa neuništive otpatke, slikar uobličava viziju o ugroženosti ili o neuništivosti čovjeka…